Συναυλία Παντελή Θαλασσινού Παρασκευή 19/08/2011 Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας στις 9:30 μ.μ.

Εχει υπογράψει μουσικά και στιχουργικά κι έχει ερμηνεύσει πολλά από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια της τελευταίας δεκαετίας: Ο Παντελής Θαλασσινός, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους τραγουδοποιούς, αύριο στις 9.30 μ.μ. θα δώσει συναυλία στο αμφιθέατρο του Κάστρου Καλαμάτας, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Καλαμάτας και της Κοινωφελούς Επιχείρησης "Φάρις".
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Παντελής Θαλασσινός μας μιλά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο χώρος του τραγουδιού μέσα στο γενικότερο κλίμα της κρίσης, για τη λαμογιά με την οποία έχουμε εξοικειωθεί... αλλά και για την πεποίθησή του ότι οι κυβερνώντες διαπράττουν προδοσία εναντίον της χώρας.


- Υπάρχουν διαφορές στις συναυλίες φέτος από άλλα καλοκαίρια;
«Ναι, υπάρχουν, και φαίνονται στις συναυλίες που έχουν ακριβό εισιτήριο και σ' αυτές που είναι είτε χαμηλό είτε με ελεύθερη είσοδο, όπου βλέπουμε πολύ περισσότερο κόσμο από άλλες χρονιές. Τις προηγούμενες χρονιές όμως υπήρχαν τα δανεικά, οπότε πήγαιναν και πλήρωναν και τα ακριβά εισιτήρια. Τώρα μαζεύτηκαν.
Εγώ θεωρώ ότι ο κόσμος περνάει πολύ δύσκολα και βέβαια έχει αντίκτυπο παντού αυτή η οικονομική στενότητα. Για παράδειγμα έχουμε μεγάλη δυσκολία φέτος οι καλλιτέχνες να κλείσουμε συναυλίες, καθώς οι δήμοι δεν έχουν χρήματα να διαθέσουν για τον πολιτισμό. Επίσης υπάρχουν δήμοι που μας χρωστάνε εδώ και δύο τρία χρόνια τις συναυλίες που έχουμε κάνει...».

- Εκτός από τα γνωστά τραγούδια σας, στη συναυλία της Καλαμάτας θα ακούσουμε και ακυκλοφόρητα;
«Είναι κάποια καινούργια, ανέκδοτα, αδισκογράφητα - τα οποία μάλιστα δεν έχω σκοπό να τα κάνω cd, θα τα παίζω μόνο στον κόσμο μέχρι να γίνουν γνωστά και μετά θα κάνω μια ηχογράφηση και θα τα μοιράσω στον κόσμο, κυρίως μέσα από το Ιντερνετ. Δεν θα τα εμπορευτώ δηλαδή, θα τα διαθέσω δωρεάν γιατί πλέον δεν εμπορεύεται ένα ψηφιακό ηχογράφημα. Πρέπει να εμπορεύεται γιατί πρέπει να πληρώνονται οι μουσικοί, οι συνθέτες, οι στιχουργοί - αλλά πρακτικά δεν γίνεται. Εννοώ ότι πια δεν σου παρέχεται καμία ασφάλεια, από τη στιγμή που ο καθένας ανεβάζει στο YouTube ένα τραγούδι που μπορεί να το ηχογραφήσει με ένα σωρό τρόπους».

- Αυτή απελευθέρωση δεν ευνοεί και κάποιους νέους δημιουργούς που ήταν δύσκολο να κυκλοφορήσουν δίσκο;
«Δεν είναι απελευθέρωση ακριβώς, αλλά ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Η ελευθερία έμπλεξε από την αναίδεια, την αυθάδεια του καθενός. Ο καθένας τον τσαμπουκά και το θράσος το έχει κάνει τρόπο ζωής κι αυθαιρετεί χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Δεν υπάρχουν νόμοι να τους εμποδίσουν, ή ακόμα χειρότερα, οι νόμοι είναι σαν το σάπιο διχτάκι που πιάνονται μόνο τα ανίσχυρα ψάρια... και τα μεγάλα φεύγουν. Πρέπει να εξοικειωθούμε με αυτό - ή αν θέλουμε να παλέψουμε, να ξέρουμε ότι θα είμαστε μόνοι μας. Ετσι λοιπόν κι εμείς οι συνθέτες, στιχουργοί, τραγουδοποιοί, το έχουμε αφήσει στην τύχη του το πράγμα, και μέσω της ΑΕΠΙ εισπράττουμε μόνο κάποια εκτελεστικά που πληρώνονται από συναυλίες ή από μαγαζιά όπου παίζονται τα τραγούδια».

- Μα πρέπει να εξοικειωθούμε με όλο αυτό που γίνεται;
«Μα... έχουμε εξοικειωθεί, δεν το βλέπετε; Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει και δεν υπάρχει τσιμπίδα. Πλουτίζουν οι επιτήδειοι σήμερα, και είναι μάγκας όποιος κάνει τη λαμογιά κι όχι αυτός που έχει γίνει κάτι με τον κόπο του και τη δουλειά του. Υπάρχουν εστίες διαμαρτυρίας ή καλών ανθρώπων, αλλά από την άλλη ο καθένας, βολεμένος με όποιον τρόπο, δεν τη δυναμώνει τη φλόγα. Περισσότερο θα ήθελε να τη σβήσει παρά να δυναμώσει».

- Στις κοινωνικές διαμαρτυρίες των προηγούμενων μηνών δεν συμμετείχατε;
«Συμμετείχα, αλλά μόλις είδα ότι είναι προσωρινές, είπα ότι είναι φιάσκο το όλο πράγμα. Θεωρώ ότι έπρεπε να γίνει μια μαζική κινητοποίηση και μάλιστα με μια γραμμή, με θέσεις, με λύσεις, με ιδεολογικό υπόβαθρό και με τη σημαία κομμάτων μάλιστα. Και να σας πω και κάτι; Πού είναι οι αγανακτισμένοι σήμερα; Κάνουν διακοπές! Και ρωτώ, δεν αγανάκτησαν που πέρασαν τα μέτρα κι αύριο θα περάσουν κι άλλα; Πού είναι το τείχος που υψώθηκε; Εγώ ξέρετε, πιστεύω στις επαναστάσεις της μιας μέρας: να μπαίνει κατευθείαν το μαχαίρι στο κόκκαλο, κι όχι άντε, αρχίζουμε να φωνάζουμε μέχρι να μας βαρεθούν και να μη γίνει τίποτα τελικά. Πιστεύω στις ενεργητικές και όχι στις παθητικές διαμαρτυρίες. Οχι να μας λυπηθούν δηλαδή... Να μας φοβηθούν! Πιστεύω επίσης στα γηπεδικά συνθήματα - βρισιές κανονικές δηλαδή. Να λένε "ρε αυτοί μας βρίζουν και σε λίγο θα μας δείρουν"! Χυδαίες βρισιές, γιατί τους χρειάζονται, κι ακόμα χειρότερα από βρισιές. Γιατί είναι μια συμμορία που λυμαίνεται την Ελλάδα και εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα. Θεωρώ ότι υπάρχει μια μεγάλη προδοσία - όπως προδοσία θεωρώ ότι ήταν και η είσοδός μας στην ΕΟΚ, από 'κεί ξεκίνησε το κακό».

- Θα ανατραπεί όλο αυτό το σκηνικό;
«Δεν νομίζω ότι θα ανατραπεί πια. Αλλωστε είναι διεθνές πλέον το πρόβλημα και θα παραλύσουν όλα τα χρηματιστήρια, γιατί υπάρχει μαύρο χρήμα παντού σε όλο τον πλανήτη. Μακάρι να γινόταν ένα μπαμ... να πηγαίναμε λίγο πίσω. Αλλά θεωρώ ότι ο άνθρωπος ό,τι φτιάχνει δεν το γκρεμίζει, πασχίζει με όποιο τρόπο να το κρατήσει. Ενα σπίτι στο βουνό μέσα στα πεύκα που έχει κριθεί παράνομο δεν το γκρεμίζουν να φυτέψουν πάλι τα πεύκα. Ή τοιχάκια και μάντρες στη θάλασσα κοντά, δεν είδα να τα γκρεμίζει κανείς - γιατί είναι λιγότερο το πρόστιμο από το να μην το έχεις καθόλου το αυθαίρετό σου».

- Και η τέχνη τι θα κάνει μέσα σ' όλα αυτά;
«Η τέχνη δεν έχει σταματήσει να υπάρχει, και μέσα σ' αυτή την κρίση των αξιών οι δημιουργοί εμπνέονται. Στο τέλος βέβαια, επειδή ακριβώς σε μια μεγάλη δυσκολία δεν μπορούν να υπάρξουν όλα και να επιπλέουν το ίδιο, ελπίζω ότι θα μείνουν μόνο τα καλά. Γιατί για παράδειγμα, δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά έχουν πάψει πια όλα τα τραγούδια τα αστεία, που τα λέγαμε ως σλόγκαν, ως ανέκδοτα και γελάγαμε, και βέβαια γίνονταν επιτυχίες επειδή για πλάκα τα τραγουδούσαμε αρκετά. Ε, αυτά έπαψαν να υπάρχουν πια γιατί ο κόσμος έπαψε να γελάει κιόλας. Επιλέγει πια να βγαίνει μια φορά και να πηγαίνει σε κάτι καλό, γιατί δεν μπορεί όπως παλιά να βγαίνει 20 φορές και να πηγαίνει και στα σαχλά για πλάκα».